(…) toen God in Zijn geduld nog eenmaal wachtte in de dagen van Noach, terwijl de ark gebouwd werd, waarin weinige – dat is acht – mensen behouden werden door het water heen.
1 Petrus 3 vers 20
Voor een landrot is het een belevenis de eerste keer met een schip uit te varen. Eerst verdwijnt langzaam de kust uit het oog. Dan zie je niets meer dan alleen het wijde water. Zo ver je kunt zien, niets dan water!
Er is geen gevaar zolang het schip dicht is en geen water kan binnendringen. Het schip in het water is geen enkel probleem, maar het water in het schip betekent uiteindelijk de ondergang.
In de dagen van Noach voelden niet velen de behoefte in de ark te gaan. Van de hele wereldbevolking toen werden er maar acht mensen gered. De anderen lachten om de waarschuwingen van Noach.
God spreekt nu nog steeds tot de mensen. Hij waarschuwt voor het komende oordeel door vuur. Het getuigt van gezond verstand als iemand die waarschuwing ter harte neemt. De ark nu is voor ons de Heere Jezus Christus. Tot Hem hebben we onze toevlucht genomen. Bij Hem zijn we in veiligheid. Wat een genade!
Het dagboek bestellen?
