De HEERE was verbolgen op mij, vanwege u, en Hij luisterde niet naar mij. En de HEERE zei tegen mij: Laat het u genoeg zijn; spreek niet meer tot Mij over deze zaak.
Deuteronomium 3 vers 26
Het is ontroerend deze trouwe knecht van God een gebed te horen uitspreken dat niet werd verhoord. God had Mozes de toegang tot het land Kanaän geweigerd, omdat hij eens had gezondigd. God wilde daarop niet terugkomen. In ware nederigheid vertelt Mozes dit aan het volk. Hij verbergt het niet.
Hoe moeilijk valt het ons vaak te erkennen dat we iets verkeerds hebben gezegd of gedaan! We zijn bezorgd om onze eer. We willen onze goede naam niet verliezen. Juist daardoor geven we in wezen toe dat we arme, zwakke en trotse schepselen zijn!
Het is iets heel anders in z’n algemeenheid toe te geven dat we zwak zijn en fouten maken, dan een fout bij name te noemen en toe te geven. De erkenning: ‘Ik maak ook fouten’, krijgen we wel over onze lippen. Maar zonden bij hun naam noemen en belijden, dát valt ons moeilijk.
Mozes deed het. Daarom achten we hem niet minder hoog. Integendeel, het verheft hem!
Het dagboek bestellen?
