Ik zal voor de HEERE zingen in mijn leven, ik zal voor mijn God psalmen zingen, mijn leven lang.
Psalm 104 vers 33
Het is een al oud verhaal. In een klooster zongen een paar oude monniken elke avond met hun bevende stemmen enkele liederen tot eer van God. Op een dag kwam er een beroemd zangkoor aan. Die avond zongen ze in de kapel. De monniken waren verrukt over het prachtige gezang. Dankbaar gingen ze naar bed, ook wat beschaamd over hun eigen prestaties. In die nacht stond een engel aan het bed van één van de monniken. Waarom was er die avond niet gezongen? ‘Maar die prachtige koorzang dan?’, vroeg de oude man verbaasd. ‘Wij hebben niets gehoord’, zei de engel, ‘en anders zijn wij een en al oor voor jullie’.
God beoordeelt onze zang niet zoals de dirigent van een koor het doet. Hij ziet of het uit ons hart komt. Dát is waar het om gaat.
Verloste mensen zingen tot eer van God, dankbaar voor de gave van Zijn geliefde Zoon. Ze jubelen het uit om de Heere Jezus te prijzen, Hem Die voor hen naar het kruis is gegaan. Straks zullen we bij Hem zijn. Dan zingen we het nieuwe lied voor het Lam, omdat Hij in onze plaats geslacht is voor God.
Het dagboek bestellen?
