Jezus dan zei tegen de twaalf: Wilt u ook niet weggaan?
Johannes 6 vers 67
In de synagoge te Kapernaüm had de Heere Jezus duidelijke en ernstige woorden gesproken. Hij had Zichzelf voorgesteld als het ware Brood des levens dat uit de hemel was neergedaald. Alleen wie van dat ware Manna zou eten, zou het eeuwige leven ontvangen. Dus: alleen wie in Hem zou geloven, zou leven tot in eeuwigheid.
Op een later tijdstip vergeleek Hij Zichzelf met een tarwekorrel. Die korrel moet eerst in de aarde vallen en sterven; daarná groeit de nieuwe plant en komt er vrucht tevoorschijn. Zo moest Hij eerst aan het kruis sterven; op grond daarvan kunnen wij leven.
Zijn boodschap was duidelijk: het is nodig om in Hem en Zijn verzoenend sterven te geloven, om het eeuwige leven te ontvangen. Is dat geen heerlijke boodschap? Toch verlieten velen Hem daarop. Bedroefd horen we Hem Zijn twaalf discipelen vragen of zij soms ook weg wilden gaan.
Ja, de weg van onze Heiland werd steeds eenzamer, hoewel Hij overal goeddeed en zegende. Zijn eenzaamheid vond op het kruis haar dieptepunt: daar verliet de heilige God Hem, vanwege onze zonden!
Het dagboek bestellen?