Toen vormde de HEERE God de mens uit het stof van de aardbodem en blies de levensadem in zijn neusgaten; zo werd de mens tot een levend wezen.
Genesis 2 vers 7
Op 15 april 1912 zonk de onzinkbare Titanic. Enkele uren ervóór waarschuwde een koopvaardijschip, de SS Mesaba, voor ijsbergen. Die waarschuwing werd door de marconist van de Titanic niet aan de brug doorgegeven. Van de ruim 2200 mensen aan boord verdronken er meer dan 1500.
Drie jaar later ging de Mesaba in de Ierse Zee zelf naar de kelder, tijdens de Eerste Wereldoorlog, door een Duitse torpedo. Twintig opvarenden kwamen om.
In verhouding maar een klein aantal, maar die twintig mensen hadden ook allemaal een onsterfelijke ziel.
God schiep de dieren door eenvoudig te spreken. Bij de mens was het anders. God maakte Adams lichaam, maar bracht hem tot leven door Zijn eigen adem in hem te blazen. Zo werd hij een levend wezen en kreeg hij z’n onsterfelijke ziel. Ieder mens leeft dan ook eeuwig voort. Er bestaat niet iets van een vernietiging aan het einde.
Juist daarom is het voor ons verreweg de belangrijkste vraag in het leven: Waar zal ik in de eeuwigheid zijn?
Het dagboek bestellen?
