Toen hij [= Elia] dat zag, stond hij op en vluchtte voor zijn leven (…) Hij keek op, en zie, aan zijn hoofdeinde lag een koek, op kolen gebakken, en een kruik water.
1 Koningen 19 vers 3 en 6
Nadat de profeet Elia op de berg Karmel moedig voor God had gestreden en het volk van de Baälpriesters had bevrijd, vluchtte hij voor de wraak van de koningin Izebel.
Vermoeid en ontmoedigd ging de man van God in de woestijn onder een jeneverboom zitten. Hij bad tot God of hij mocht sterven. God verhoorde het gebed van Zijn zwakke knecht echter niet. Elia moest eerst nog enkele opdrachten uitvoeren en daarna zou hij een heerlijk einde beleven: levend mocht hij naar de hemel gaan!
Hoe gemakkelijk kunnen we vermoeid worden door wat we voor de Heere Jezus doen! Dan kan de kracht wegvloeien die nodig is om ‘tegen de stroom in te zwemmen’. We kunnen sterk zijn in de Heere – en een
paar uur later zwak onder een struik liggen.
God zorgde in die omstandigheden voor hem. Toen Elia wakker werd, stond eten en drinken voor hem klaar. Zo wil God ook ons versterken, door Zijn Woord.
Het dagboek bestellen?
