Jezus, Die innerlijk met ontferming bewogen was, raakte hun ogen aan; en meteen werden hun ogen ziende.
Mattheüs 20 vers 34
De Heere Jezus is onderweg naar Jeruzalem. Hij weet dat Hij zal worden verraden, tot de dood veroordeeld, overgegeven in de handen van de Romeinen en gekruisigd. Dat drukt zwaar op Hem. Meerdere keren heeft Hij geprobeerd met Zijn discipelen daarover te spreken, maar ze begrepen het niet.
Als Hij Jericho verlaat, roepen twee blinden om hulp. Ze willen ziende worden. En de Messias blijft staan! Hij onderbreekt Zijn reis en neemt tijd voor hen. Hij raakt hun ogen aan en geeft hun het licht in de ogen. Hoe doet Hij dat? Niet onverschillig, maar met ontferming bewogen! De ellende die door de zonde in de wereld is gekomen, gaat Hem aan het hart. Zijn eigen nood hindert Hem niet Zich met de zorgen van anderen bezig te houden. Wat een verschil met de discipelen! Zij zijn met zichzelf en hun eigen belangen bezig. Dat maakt het voor hen onmogelijk innerlijk deel te hebben aan wat de Heere Jezus doormaakt.
Wat wordt in zulke gebeurtenissen de grootheid van onze Heiland openbaar! We mogen Zijn oneindige goedheid en Zijn hart vol medelijden bewonderen.
Het dagboek bestellen?
Ga naar de inhoud
De HEERE is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar zeer stille wateren.
