Terwijl hij [= Stefanus] op de knieën viel, riep hij met luide stem: Heere, reken hun deze zonde niet toe! En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij.
Handelingen 7 vers 60
Een man lag op zijn sterfbed. Gelukkig kende hij de Heere Jezus als zijn persoonlijke Redder. Hij wist dat hij naar Hem zou gaan. Daarom was het sterven voor hem een ontslapen geworden.
Een vriend bezocht hem. Hij vroeg de zieke hoe het met hem ging. Die zei: ‘Ik lig goed. Mijn hoofd rust op drie kussens: op het kussen van Gods almacht, op dat van Zijn liefde en op dat van Zijn wijsheid!’
Wat is dat een geweldig voorrecht! We weten dat God altijd over alle macht beschikt om de dingen zo te veranderen als Hij wil. Tegelijk weten we dat Zijn wijsheid volmaakt is en dat Hij dus geen vergissingen maakt. En tot slot zijn we er diep van overtuigd dat Hij in Zijn grote liefde altijd het beste voor ons op het oog heeft. Ja, daarin kunnen we werkelijk rusten!
Ook Stefanus rustte in God, terwijl hij nota bene door een woedende menigte met stenen doodgegooid werd. Zijn sterven was een ontslapen, want hij zou daardoor naar de Heere Jezus gaan, naar zijn geliefde Heiland en Verlosser. Dat was enkel vooruitgang!
Het dagboek bestellen?