Alleen door het luisteren met het oor had ik U gehoord, maar nu heeft mijn oog U gezien. Daarom veracht ik mijzelf en ik heb berouw, op stof en as.
Job 42 vers 5 en 6
Waarover voelde Job zo’n diep berouw? Waarom had hij een afschuw van zichzelf? Had hij zich vanuit een leven van dronkenschap of zedeloosheid tot God bekeerd? Was hij verdrietig, omdat hij een leven van geweld en misdaad achter zich had? Omdat hij Gods bestaan had ontkend en Hem gevloekt? Nee, niets van dat alles was het geval!
Hij was een trouwe man geweest. Hij had rein en rechtschapen geleefd. Hij was goed geweest voor de minder bedeelden. Er was niets op hem aan te merken geweest. Maar waarom had hij dan zo’n berouw?
Hij had een afkeer gekregen van zijn inspanningen om een eigen gerechtigheid op te bouwen! Om zich door goede werken bij God aangenaam te maken. Vroeger had hij van God gehoord, nu zag hij Hem en verafschuwde zichzelf! – Wie Christus leert kennen en Góds gerechtigheid ziet, wie leert begrijpen dat de Heiland die Goddelijke gerechtigheid aanbiedt, wil niets anders meer dan die bezitten. Die leert zichzelf veroordelen en strekt zich uit naar de Heiland!
Het dagboek bestellen?