Hij leidde hen naar buiten tot bij Bethanië. En Hij hief Zijn handen op en zegende hen. En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij Zich van hen verwijderde. En Hij werd opgenomen in de hemel.
Lukas 24 vers 50 en 51
Op een zondag, heel vroeg in de ochtend, stond de Heere Jezus op uit de dood. Het was een ontplooiing van grote kracht.
Veertig dagen later voer Hij op naar de hemel. Hij had Zijn discipelen meegenomen naar de Olijfberg, oostelijk van Jeruzalem. Hij hief Zijn handen op en zegende hen. We zien Hem zo staan; wat een lieflijk beeld! Zó, met opgeheven handen om te zegenen, werd Hij langzaam opgetild van de aarde. Zó voer Hij op naar de hemel. Zó ziet Hij nog altijd in liefde op ons neer.
Wat moet dat in de harten van de discipelen teweeg hebben gebracht? Ze zagen Zijn handen, maar die waren doorboord! We beseffen het: alle zegen die Hij over ons uitstort, is gegrond op Zijn kruis. Zijn lijden en sterven is de grondslag van al het heil. Alleen omdat Hij in de dood ging, is er voor ons geen oordeel meer en is God volmaakt verheerlijkt. We houden van onze Zaligmaker en van Zijn doorboorde handen!
Het dagboek bestellen?