Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw; al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.
Jesaja 1 vers 18
Toen ze 18 jaar werd, verliet ze het ouderlijke huis. Daar werd gebeden en in de Bijbel gelezen, maar zij gooide het geloof overboord. Ze wilde vrij zijn en van het leven genieten. Elk weekend was het stappen. Ze kreeg tal van vrienden en vriendinnen.
Ze raakte in verwachting. Ze hield zichzelf voor: ‘Zó erg is dat niet! Je hebt genoeg alleenstaande moeders’. Maar met de komst van de baby raakte ze meer aan huis gebonden. Steeds vaker voelde ze de eenzaamheid knellen. Alle vriendschappen bleken zó sterk niet te zijn.
Het grote geluk van de vrijheid had ze niet gevonden. Ze raakte in een dal. Zó had ze zich het leven niet voorgesteld. Als ze niet in slaap kon komen, kwamen soms opeens Bijbelteksten van vroeger boven.
Na jaren opende ze weer een Bijbel. Haar blik viel op onze dagtekst. Het drong met een schok tot haar door: dat was precies voor haar! Ze knielde voor God en erkende haar schuld. Ze nam daarna contact op met haar ouders om hun te vertellen dat door de Heere Jezus haar zonden vergeven waren.
Het dagboek bestellen?