Een grote menigte van volk volgde Hem; ook een menigte van vrouwen, die zich op de borst sloegen en Hem beklaagden. En Jezus keerde Zich naar hen om en zei: Dochters van Jeruzalem, huil niet over Mij, maar huil over uzelf en over uw kinderen.
Lukas 23 vers 27 en 28
Nadat de Romeinse stadhouder Pilatus de Heere Jezus Christus tot de dood heeft veroordeeld, wordt Hij naar de plaats Golgotha gebracht om daar gekruisigd te worden. Een grote volksmenigte volgt Hem. Velen van hen hadden om Zijn dood geroepen. Nu willen ze zich het ‘hoogtepunt’ van dit vreselijke gebeuren niet laten ontgaan.
Er zijn er ook die de onschuldig Veroordeelde uit medelijden volgen. Maar hun meevoelen wil nog niet zeggen dat hun harten zijn geraakt. Dan zouden ze ook hebben gehuild over zichzelf en over Jeruzalem dat op het punt stond haar Koning te kruisigen.
Zijn wij onder de indruk van de liefde en goedheid van de Heere Jezus? Beseffen we iets van Zijn lijden? Staan we er ook bij stil dat we door onze zonden persoonlijk verantwoordelijk zijn voor Zijn dood?
Als die kruisiging niet had plaatsgevonden, had God ons nooit de zonden kunnen vergeven.
Het dagboek bestellen?