Wat klaagt dan een mens die leeft? Laat ieder klagen over zijn zonden!
Klaagliederen 3 vers 39
Er wordt heel wat geklaagd en gemopperd op deze arme aarde. De ontevredenheid over van alles en nog wat lijkt wel steeds groter te worden. We weten altijd wel iemand die ons niet netjes of zelfs verkeerd heeft behandeld. Wie kreunt over de gestegen prijzen en commentaar heeft op de plaatselijke of landelijke overheid, krijgt geheid bijval.
Het ergste is als mensen boos worden op de hemel. Als ze de verheven Schepper verantwoordelijk stellen voor al het leed en de ellende op aarde. ‘Als er een God is, waarom laat Hij dat dan toe?’, is de brutale vraag.
De Bijbel zegt ons recht in het gezicht dat we helemaal geen recht hebben om te klagen. En áls een mens klagen wil, moet hij als allereerste klagen over zijn zonden. Niet over de vermeende zonden of misschien ook werkelijke zonden van anderen, maar over zijn eigen zonden. De niet kwijtgescholden schuld die op het geweten drukt, is de grootste nood. Die berooft van de vrede in het hart. Die maakt ongelukkig.
Wie met die klacht tot God gaat, ontvangt vergeving en mag een gelukkig en tevreden mens worden!
Het dagboek bestellen?