Hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.
Lukas 15 vers 20
Vandaag twee jaar geleden was een Engels gezin een dagje aan het strand, in de buurt van Dover. Het zoontje van 11 speelde in een opblaasbaar bootje in zee. Door de wind en stroming dreef hij snel weg. Z’n moeder kon hem nog toeschreeuwen dat hij in het bootje moest blijven zitten. De Britse vrijwillige reddingsbrigade pikte hem op, al ruim anderhalve kilometer uit de kust. Ze brachten hem snel bij zijn ouders terug. Wat waren die blij!
De verloren, maar teruggekeerde zoon werd door zijn vader uiterst hartelijk ontvangen. En die jongen was zelf bewust van hem weggegaan. Net zoals alle mensen God de rug hebben toegekeerd. Elke keer als ze zondigen, tarten ze hun Schepper.
Toch verheugt Hij Zich oprecht als een mens bij Hem terugkomt. God neemt hem dan van ganser harte op en vergeeft hem alles. Dat kan God alleen maar doen, omdat de Heere Jezus onze plaats heeft ingenomen en de straf droeg die wij hadden verdiend.