Hij verlangde ernaar zijn buik te vullen met de schillen, die de varkens aten.
Lukas 15 vers 16
Een 14-jarige jongen ging een stuk varen, maar kreeg problemen met zijn motor. Door de vloed dreef hij af. Hij werd pas elf dagen later gezien door de piloot van een helikopter. Die seinde een groot vissersschip in. Dat pikte hem op. Al die dagen had de jongen niets gegeten. Hij was uit Zuid-Tarawa vertrokken, van een eiland in de onmetelijke Stille Oceaan, maar honderden kilometers afgedreven.
De verloren zoon was niet ‘afgedreven’, maar ‘vol gas’ bij zijn vader vertrokken. Hij genoot met volle teugen, maar niet lang. Met een knorrende maag zat hij jaloers naar de varkens te kijken. Dát voer wilde hij wel eten. Wat een dwaasheid; zijn vader had toch wel veel beters voor hem!
Als iemand zijn geluk in aardse dingen probeert te vinden, is dat net zo dom. De grote God van hemel en aarde biedt immers het ware geluk aan. Hij heeft Zijn Zoon aan het kruis de prijs ervoor laten betalen; dus óns kost het niets! We hoeven het alleen maar aan te nemen. God verlangt enkel dat we tot Hem omkeren, dat we onze schuld erkennen en in Zijn Zoon geloven. Dan wordt de eeuwige welgelukzaligheid ons deel.
Het dagboek bestellen?