De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God.
Psalm 14 vers 1
Henri Beunders is hoogleraar aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit. Twee jaar geleden legde hij uit: ‘De term emancipatie is het kernwoord van de afgelopen eeuw. De westerse mens heeft zich definitief geëmancipeerd tot een autonoom individu. Nergens heeft men zich zo losgemaakt van kerk en religie als in Nederland, waardoor de verantwoordelijkheid voor de wereld nu exclusief op onze schouders rust. Er is immers geen God meer. Dat is een heel eenzaam gevoel dat leidt tot paniek en radicaal denken’.
De Bijbel spreekt ook over deze emancipatie, deze vrijmaking. Ze leidt tot dwaasheid. Wie Gods bestaan ontkent, ís een dwaas.
Wat levert die dwaasheid de mensen op? Inderdaad, eenzaamheid. Dat is logisch. Als een schepsel zijn eigen Schepper de rug toekeert en doet alsof Hij niet bestaat, wordt hij zelf eenzaam.
Arme mensen die denken dat ze zó ontwikkeld en vooruitstrevend zijn! God roept hen allen op om zich te bekeren. Letterlijk: om zich om te keren. Hij wenst dat ze omdraaien, niet langer bij Hem vandaan lopen, maar naar Hem toe komen. Dát maakt gelukkig!